به گفته‌ خیرالله، مدیر مسافرخانه‌ای در بازار صدر شهر پیشاور، «پاکستانی‌ها در پختن بریانی مهارت دارند، اما نمی‌توانند قابلی پلو آماده کنند.»

پیش از تولد خیرالله، زمانی که جنگ شوروی در افغانستان جریان داشت، پدرش به پاکستان مهاجرت کرد. او خانه‌‌ای را در شهر راولپندی اجاره کرد و یک مسافرخانه کوچک نیز برای امرار معاش باز کرد.

آن هتل که ۲۰ سال پیش در شهر راولپندی افتتاح شد، پس از گذشت چند سال به شهر پیشاور منتقل شد و دارای غذای ویژه‌ موسوم به «قابلی پلو» یا به قول پاکستانی‌ها «کابلی پلاو» است.

خیرالله طی مصاحبه‌ای با ایندیپندنت اردو، گفت: «از آنجایی که افغان‌ها در پختن قابلی پلو مهارت و شهرت دارند، لذا در هتل ما هم بیشتر تقاضای مشتریان، قابلی پلو است.»

این رستوران که در بازار صدر شهر پیشاور واقع است، اکنون توسط خیرالله، افغان‌الاصلی که در پاکستان متولد شده است، اداره می‌شود.

به گفته او، پس از جنگ اتحاد جماهیر شوروی در افغانستان، خانواده‌ وی به پاکستان مهاجرت کردند و همانند سایر پناهندگان افغان، «قابلی پلاو» را به ساکنان پیشاور معرفی کردند «که هدیه‌ای برای پاکستانی‌ها بود.»

خیرالله همچنین گفت که پاکستانی‌ها غذای بریانی را خیلی خوب آماده می‌کنند، در حالی که غذای ویژه‌ آن‌ها قابلی پلو است.

وی ادعا کرد که در شهر پیشاور به ندرت سرآشپزی را پیدا خواهید کرد که بتواند قابلی پلو را با همان طعم و مزه‌ اصلی آن بپزد.

طرز تهیه‌ قابلی پلو چگونه است؟

خیرالله توضیح داد که تهیه و پختن قابلی پلاو حدود شش ساعت طول می‌کشد. سرآشپز از سر صبح ساعت ۶ کارش را با خیساندن برنج به مدت دو ساعت آغاز می‌کند، سپس گوشت گاو را آماده می‌کند و می پزد، چرا که قابلی پلو اصلی با گوشت گاو یا گوسفند پخته می‌شود.

به گفته‌ خیرالله، سایر مخلفات (پیاز و ادویه‌ها) در یک دیگ بزرگ سرخ می‌شوند و گوشت گاو هم در آن پخته می‌شود. بعد از پختن گوشت گاو، برنج به آن اضافه می‌شود و روی دم قرار می‌گیرد.

ابن سینا؛ مخترع پلو مدرن؟ 

آنچه در برخی از کتاب‌های تاریخ در مورد «پلو مدرن» درج شده است، با نام‌های «فولاپ» یا «پیلاو»، قرابت زیادی دارد، و برخی از مورخان آن را به ابن سینا، از دانشمندان قرن دهم میلادی منسوب می‌کنند.   

در مورد تاریخچه فارسی «پلو» یا «کابلی پلو»، آقای گیری پال نبهن در کتاب خود تحت عنوان «ادیسه ادویه‌جات: زیره، شترها و کاروان‌ها» چنین تذکر داده است: «در فارسی تاجیک، پلو یکی از مهم‌‌ترین غذاهای آسیای میانه بوده که در میان شهروندان بغداد، بخارا، سمرقند، دوشنبه تا شهر کابل، مشهور است.»

مورخان می‌نویسند که این غذا توسط یهودی‌ها و اسماعیلی‌های شهر بخارا مورد پسند و پذیرش قرار گرفت. در همان کتاب گوشزد شده است که بسیاری از مورخان هنر آشپزی، این غذا را به دانشمند قرن دهم میلادی ابن سینا منسوب می‌کنند و او را به عنوان «پدر پلو مدرن» می‌شناسند.

از «پلو» همچنین در کتاب «نقشه‌های آسیای میانه» در سال ۱۸۶۸، که سفرنامه‌‌ ارمنیوس وامبری از کشورهای آسیای میانه بوده است، نیز یاد شده است.

در آن کتاب آمده است که وی هنگام سفر به کشورهای آسیای میانه با پلو آشنا شد و سپس می‌خواست که آن ترکیب را بیاموزد و آن را به مردم انگستان نیز معرفی کند.

وی نوشته است که در آن روزها چربی را سرخ می‌کردند در آن پلو می‌پختند، و مواد اولیه آن شامل قطعات خرد شده گوشت، هویج خرد شده و فلفل بود و سپس برنج به آن اضافه می‌شد.

وی همچنین نوشته است، این غذا که هم بر سفره خانواده‌های سلطنتی و هم در کلبه‌های فقرا یافت می‌شد، سپس از کشورهای آسیای میانه به قلمرو فارسی‌زبانان منتقل شد که آن را «کابلی پلو» نامیدند، و بعدها در کشورهای دیگر آسیایی هم شهرت یافت.

در پاکستان، هم اکنون «قابلی پلو» در هتل‌ها و رستوران‌های تمامی شهرهای کوچک و بزرگ ارائه می‌شود، که آشپزهای آن بیشتر پناهندگان افغان هستند که پس از «جهاد» افغانستان، به پاکستان آمده‌اند و در آن کشور اقامت گزیده‌اند.